الن یک معلم سی و دو ساله ی مجرد با قد یک متر و ۷۰ سانتی متر و ۶۴ کیلو وزن است. خلسه ی غذایی او خیلی قوی است. «من عاشق شیرینی جات هستم. همیشه به آرامی غذا میخورم و بنابراین از هرآنچه که می خورم خیلی لذت می برم. وقتی که دچار ولع شدید برای خوردن غذا می شوم، از هر لقمه ای لذت می برم و از مزهی متفاوت آن در دهانم در خلسه فرومی روم. برای لحظاتی، این طعمها به من اجازهی رهایی از زمان را می دهند. وقتی بر خوردن غذا تمرکز می کنم، نیازی به مقابله با احساساتم نمیبینم؛ اما بعد از خوردن غذا، دچار احساس شرم میشوم». النا، مدیر تبلیغاتی سی و سه ساله ای با قد ۱ متر و ۶۷ سانتی متر و ۱۲۷ کیلو وزن است.
برای رهایی از چاقی با ما تماس بگیرید .
خلسه ی غذایی
برای من، خلسه ی غذایی جایی است که چیزی نمی تواند اذیتم کند و یا به من حمله کند. غذا، نوعی بی حسی و خلسه ی روانی در مقابل دنیای اطراف به وجود می آورد و من می توانم برای لحظاتی از همه چیز فرار کنم. همه چیز تا تمام شدن آن لحظات، فوق العاده است و سپس، احساس گناه به وجود می آید». ادی یک دانشجوی ۲۴ ساله با قد ۱ متر و ۶۴ سانتی متر و ۵۷ کیلو وزن است. وقتی که دچار خلسه ی غذایی می شوم تا جایی که می توانم غذا می خورم و همهی انرژی ام صرف خوردن بیشترین غذای ممکن با بیشترین سرعت ممکن می شود». با خواندن این یادداشتها، احتمالا متوجه شدید که مهم نیست قرار است شخص چقدر وزن از دست بدهد و آیا اصلا مجبور است وزنی از دست بدهد یا نه. غذا یک راه فرار است و آنها از این خلسه ی غذایی لذت می برند؛ اما همان گونه که دیدید، همیشه حسرت و پشیمانی و البته اضافه وزن در پی آن است.
